Archiwum
Centralne archiwum dla Archidiecezji Poznańskiej, powstało w 1925 r. jako osobna instytucja diecezjalna, rządząca się własnymi prawami, siadająca osobowość prawno-kościelną. Była to pierwsza, w ówczesnych granicach Państwa Polskiego, tego typu placówka kościelna.
Jej siedzibą od początku stał się dawny budynek Akademii Lubrańskiego, odpowiednio przystosowany dla potrzeb magazynów archiwalnych.
Zebrane tu archiwalia dzielą się na trzy zasadnicze części:
- Archiwum Akt Dawnych, czasem określane mianem Archiwum Staropolskiego (do początków XIX w.); stanowią je dokumenty pergaminowe i papierowe, księgi wpisów kancelarii biskupich, konsystorskich i kapitulnych.
- Archiwum Akt Nowych, zawierające archiwalia z XIX i XX w., określane jako akta spraw.
- Zbiory Specjalne, zawierające archiwalia pominięte w obu poprzednich, czy wyjęte ze względów praktycznych dla celów badawczych z innych kancelarii. W tej grupie znajdują się najbardziej poszukiwane przez kwerendzistów Zbiory metrykalne.
W zbiorach Archiwum znajduje się 1085 dokumentów pergaminowych, z których najstarszy, wystawiony przez księcia Władysława Laskonogiego pochodzi z 1231 r.
Bardzo obszerny jest zbiór z okresu staropolskiego, zawierający ponad 500 rękopiśmiennych ksiąg, ilustrujących działalność centralnych urzędów diecezjalnych.
Jeszcze obszerniejszy jest zbiór akt nowożytnych.
Oprócz akt pochodzących z urzędów centralnych znajdują się w nim także akta organizacji i stowarzyszeń kościelnych, których centrale w okresie międzywojennym znajdowały się w Poznaniu.
Przechowuje się tu także ogromny zbiór akt parafialnych, z których wydzielono osobny zbiór, ponad 1.700 ksiąg metrykalnych.
Więcej wiadomości na temat dziejów Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu można znaleźć w osobnym dziale.
Pobierz plik AAPoz-Informator