Memoria o ś.p. księdzu prof. Leszku Wilczyńskim
Ostatniego października w Wigilię Uroczystości Wszystkich Świętych z żalem pożegnaliśmy byłego kustosza naszego archiwum – księdza kanonika profesora Leszka Wilczyńskiego – dyrektora Instytutu Studiów Kościelnych Lubranscianumi oraz rektora kościółka Pana Jezusa przy Żydowskiej w Poznaniu. Spoczął w rodzinnym grobie na nekropolii górczyńskiej. Zapalony historyk i gorliwy duszpasterz, naznaczony cierpieniem – redaktor wybitnego dzieła Historia Archidiecezji Poznańskiej odszedł po nagrodę do Pana dnia 27 października 2020 r. w 63 roku życia i 35 kapłaństwa. Pokonał go koronawirus, ale w tajemnicy obcowania świętych wierzymy w jego wstawiennictwo, powierzamy jego duszę Miłosierdziu Pana. Dziękujemy Ci, Bracie i Księże Leszku za twoją pracowitość, kompetencję, pobożność i otwartość na problemy bliźnich! Niech drogocenna kropla Chrystusowej Krwi – którą czciłeś i sławiłeś w Jej poznańskim sanktuarium, wyjedna ci ochłodę i wejście do chwały wiecznej. Modlimy się za ciebie parafrazując słowa świętego Ignacego Loyoli:
Sanguis Christi inebria eum,…,O Iesu bone, intra tua vulnera absconde eum!
R. I. P.
xWS
W ramach projektu badawczego: Repertuar muzyczny Towarzystwa Jezusowego w Rzeczpospolitej Obojga Narodów (1565-1773) i Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki w latach 2016-2020 nakładem Wydawnictwa Naukowego Sub Lupa ukazała się edycja nutowa Missa Emanuelis autorstwa jezuickiego brata zakonnego czynnego w połowie XVIII stulecia – Jacka Szczurowskiego. Edycja jest częścią serii Fontes musicae in Polonia C/VIII, a opublikowana została przez Macieja Jochymczaka z Instytutu Muzykologii UJ w Krakowie w oparciu o rękopisy zachowane w naszym Archiwum. Cieszymy się, że zbiory nutowe z naszego zasobu – wydobyte na światło dzienne, mają szansę ubogacić wiedzę o muzycznej kulturze baroku w Polsce. Cantate Domino canticum novum!
Na rynku wydawniczym ukazał się Przewodnik historyczno-artystyczny po kościele św. Mateusza w Opalenicy autorstwa Aleksandra Horowskiego – kapłana i doktora teologii z Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów Prowincji Krakowskiej. Pisząc dzieło, autor korzystał obficie z naszego archiwalnego zasobu, w tym z akt wizytacyjnych (AV) ówczesnego archidiakonatu pszczewskiego i z akt konsystorskich (KA). Wyrażamy radość, że przechowywany u nas ten cenny materiał źródłowy przyczynia się już po raz kolejny do badań nad historią wielkopolskich zabytków.
